dinsdag 29 november 2011

Scheurtje

Bericht van onze jongste dochter Laura uit het zwemstadion in Eindhoven: 'Mama, er zit een scheurtje in mijn badpak.' Normaal lig ik daar niet wakker van, maar als het om een wedstrijdbadpak gaat van enkele honderden euro's....


Bij thuiskomst de schade eens bekeken:


Het is inderdaad een scheurtje, maar helaas wel op een cruciale plek, precies waar de schouderbandjes bij elkaar komen. Volgens een deskundige kun je er een 'stevig stukje stof' opnaaien en dat moet dan het geheel bij elkaar houden.
Maar, als je al minstens 10 minuten bezig bent om zo'n badpak aan te trekken vanwege de compressie dan heb je volgens mij elke centimeter rek nodig die er in je badpak zit.


Moeders is daarom in de naaidoos gedoken (erfenis van oma Anna) en vindt daarin een stevig stukje zwart elastiek. Vervolgens een nieuwe spoel opgewonden, een nieuwe (stretch)naald in de naaimachine en drie keer héél diep zuchten.


Je weet namelijk niet vooraf of de stof bijvoorbeeld scheurt of laddert als de naaimachinenaald er door gaat.


Gelukkig heb ik een naaimachine die een heleboel stretchsteken heeft. En, ook gelukkig, het badpak blijft verder heel. Na enkele zweetdruppels lijkt mijn idee te werken:


Nu is het even afwachten of dit extra stukje geen onverwachte drukplek geeft op een wervel of zo.
Zo ziet het er uit op een 13-jarige zwemrug. De foto bevat geen trucare en ook geen foefelare....

maandag 28 november 2011

Meten = weten + goed lezen = ook heel belangrijk

Op het blog van Stéphanie, koekjes en taartjes vond ik een recept voor koffiekoekjes. Dat leek me wel wat en ik had ook bijna alle ingrediënten in huis. Tussen het koken van de paddestoelenpasta door bedacht ik dat ik wel even het deeg kon maken.
Zo gezegd, zo gedaan. Deeg klaar en in folie in de koelkast. Het smaakt trouwens uitstekend, ook al is het nog niet gebakken. De volgende dag heb ik pas tijd om het deeg te verwerken. Midden in de nacht bedenk ik ineens dat ik zelfrijzend bakmeel heb gebruikt in plaats van gewone bloem. Dat was de automatische piloot, ik gebruik namelijk zelfrijzend bakmeel in het recept voor koekjes van mijn tante Rika (daarover een andere keer meer).


Maar goed, op zaterdag keurige koffieboontjes gedraaid van het deeg. Dat gaat wel snel plakken, zou het aan het zelfrijzend bakmeel liggen of aan de hoeveelheid vet (margarine) die er in zit? Daarna in de oven.


Ik heb een combi stoomoven van het bekende woonwarenhuis uit Zweden. Die bakt prima, maar de temperatuur moet over het algemeen wat lager dan in de recepten staat aangegeven. De koekjes gaan 20 minuten op 180 C. En, wat ik al vrees gebeurt ook: de koekjes rijzen bijna de oven uit:
De smaak is echter prima, al vinden we het met algemene stemmen niet op koffiekoekjes lijken (ook qua smaak) maar meer op héle lekkere bastognekoeken.